Van Atacames tot Puerto Lopez

Ja, Canoa dus, dat was inderdaad het plan totdat we twee Nederlandse jongens tegen kwamen die ons vol enthousiasme veretelde over het mooiste strand van Ecuador met een wit en zwart strand, Mompiche waar zij naartoe zouden gaan. Dus hebben wij toch ook maar op het laatste moment besloten om in plaats van naar Canoa maar naar Mompiche te gaan. Dit was tenslotten ook maar 1,5 uur met de bus. Daar aangekomen vonden we het toch wel een beetje tegenvallen en het weer zat ook niet helemaal mee. We besloten om een poging te wagen om Playa Negra, het woord zegt het al, het zwarte strand te vinden. Helaas bleek dit iets langer lopen te zijn dan we hadden verwacht en zijn we halverwege omgedraaaid.

Vanaf Mompiche 4 bussen later kwamen we om 22:00 uur aan in Canoa. Hier hing gelijk al een hele gezellige sfeer met veel mensen op straat. We hadden een hostel gevonden aan het strand via onze gids. Helaas hadden ze hier alleen nog maar 1 bedje vrij, en jawel het hoogste bed van een stapelbed. We besloten om er dan maar een knus nachtje van te maken aangezien we al uitgenodigd waren om naar een feestje te gaan. We zijn begonnen in de Junglebar waar behalve wat halve doden in een hanmat niet heel veel te bekennen was, maar al snel kwamen er meer mensen binnen stromen. Vanaf de Jungle bar ging er een taxi de free bar wat meer een soort grote schuur was met hangmatten, sofa’s en kussenhoekjes. Maar wel leuke muziek en gezellige mensen. We gingen hierheen omdat daar de regel van dat bars en clubs moeten sluiten om 02:00 uur niet zou gelden. Maar helaas werd het feest al snel stop gezet door de politie die 70 dollar wilde hebben om het feest door te laten gaan. Hmm corrupt en de regel gelden hier dus ook.. Uiteindelijk is de politie vertrokken zonder dat we iets hadden betaald. Het feest kon weer doorgaan, of toch niet, 5 minuten later viel de elektriciteit uit. Dat was voor ons een mooi moment om naar het hostel te gaan. Maar toch werden we nog wel even omgepraat om naar een hostel te gaan waar een feestje bleek te zijn. Daar aangekomen bleek dat daar ook de elektriciteit het niet deed maar er wel een hele opvallende variatie aan mensen was waaronder een vrouw van 70 in een strakke legging. Toch konden we de verleiding niet weerstaan om ons mini-bedje in te kruipen die aan beide kantten een afgrond bleek te hebben en geen rekje. We hebben hier heel gezellig elkaar vasthoudend nog best lekker geslapen met het ruisen van de zee op de achtergrond.

Ons nachtje overleefd te hebben stond ons een eindelijk na twee weken weer een warme douche te wachten, heerlijk! Na ons ontbijtje kreeg ik toch wel last van de bultjes op mijn arm die ik na de Jungle had opgelopen. Na het advies van de hostel eigenaresse besloten we om toch maar even een bezoekje aan het ziekenhuis te maken om te checken wat het was. We schrokken ervan hoe het ziekenhuis eruit zag. Een oud vervallen gebouw met stukke liften en donkere vieze gangen die naar kleine kamertjes leiden. De wachtrij was een houten bankje buiten waar een mannetje zat die de volgorde bijhield. Het bleek dat ik waarschijnlijk een allergische reactie had opgelopen in het water van de amazone rivier en na een cremetje was het gelukkig al snel weg. Later die middag zijn we naar een film marathon gegaan in de free bar waar we de hele middag lekker op kuissens hebben gelegen en popcorn hebben gegeten.

De volgende dag hebben we gewoon relaxed bij het hostel doorgebracht en we konden een laptop van iemand lenen dus konden we even wat dingetjes regelen. Savonds hebben we gekookt met mensen die we hadden ontmoet in het hostel, we hebben met ze allen boodschappen gedaan waarna iedereen druk in de weer was de verukkelijke maaltijd te bereiden. Later hebben we spelletjes gespeeld waaronder het beroemde bierpong en hard gelachen.

Maandagochtend hebben we toch echt ons angst overwonnen en zijn op een paard gesprongen. De eigenaresse van het hostel had verderop een boerderij met paarden waar zij paardrij excursies aanbood. We begonnen bij de boerderij en hebben vanaf daar een uurtje door de bergen gereden naar het strand. De eigenaresse reed zelf op haar scootertje met ons mee. In het begin vonden we het best spannend vooral omdat Thirza haar paard begon te steigeren toen ze nog geen 2 minuten op het paard zat. Maar al snel kregen we het sturen van de paarden onder de knie en was het ontzettend leuk. Vervolgens gaf ze ons 40 minuten om alleen over het strand te rijden.

Na het paardrijden hebben we samen met een duitse jongen de bus gepakt naar Puerto Lopez. We kwamen daar savonds aan in een gezellig hostel en dit hostel organisseerde ook walvistochten die we meteen hebben geboekt. Daarna zijn we een hapje gaan eten op het strand en genoten van de salsa muziek.

Om 11.00 uur vertrok de boot de zee op en na een halfuur varen zagen we in de verte de eerste walvissen. Maar dat werden er al steeds meer en ze kwamen ook steeds dichterbij. Na een uurtje hadden we het wel gezien en hebben we een misselijkmakend tochtje gemaakt naar een klein eilandje waar we konden snorkelen. Het water was nog best koud maar er waren mooie gekleurde vissen. Na de walvistocht hebben we de bus gepakt naar de onder jongeren bekende kust plaatje Montanita, wat vooral bekend staat als mooie surfplek met de beste feestjes van Ecuador met een straat van wel minstens 20 verschillende cocktailbarren op een rij. In onze guide werd ons een populaire jongeren hergber aanbevolen. Het zag er van buiten al een beetje vervallen uit maar we dachten ach tot nu toe waren alle hostels uit onze guide prima dus we proberen het maar. Ons eenmaal geinstallerd in onze mini kamer kwamen we er al snel achter dat er geen stopcontact of wifi was. Bovendien kwam er een ijskoud mini straaltje uit de douche. Gelukkig zat er wel een keuken in het hostel dus hebben we lekker (op de brocoli met 3 kilo zand na) gekookt. Na het eten vonden we het allebei wel een goed idee om een stukje in ons boek te lezen voordat we uit zouden gaan. En wat denk je? 3 uur later werden we allebei wakker op ons boek. Hmm misschien toch maar niet uit en is een avondje goed slapen een beter idee. Echte montanita experience dus.. hmm misschien komt dat nog?